Nýr stjórnmálaflokkur gegn innflytjendum?

Horfði á viðtalið við Ásgeir Hannes Eiríksson í Kastljósinu áðan. Fyrir þá sem sáu þetta ekki, þá lét Ásgeir sem sagt gera könnun um hvort Íslendingar gætu hugsað sér að styðja stjórnmálaflokk sem vildi takmarka eða draga úr fjölda útlendinga hingað til lands. Í ljós kom að þriðjungur aðspurðra sagði líklegt eða mjög líklegt að þeir myndu styðja slíkan flokk.

Ásgeir Hannes sagðist að vísu ekki ætla að stíga fram og stofna slíkan flokk sjálfur en hann myndi vera meira en til í að aðstoða slíka hreyfingu ef hún kæmi fram. Þegar hann var spurður um hvernig slíkur flokkur myndi starfa, vísaði hann meðal annars til stjórnmálamannanna Mogens Glistrup og Carl Hagen. Þeir eru nú ekki beint upplífgandi fyrirmyndir. Sá fyrrnefndi hefur m.a. haldið því fram að reka eigi alla innflytjendur úr landi í Danmörku og að annað hvort væru menn með kynþáttafordóma eða þeir væru föðurlandssvikarar.

Það er hamingja íslenskra stjórnmála að svona flokkur hefur ekki komið fram. Slíkir flokkar nærast á óánægju og reiði í garð innflytjenda og þegar þeir eru einu sinni komnir fram á sjónarsviðið draga þeir sig sjaldnast til baka að sjálfsdáðum.

Íslenskir stjórnmálaflokkar hafa hins vegar ekki staðið sig í stefnumótun í málefnum innflytjenda. Eiríkur Bergmann gerði könnun á þessum málum um daginn og í ljós kom að fæstir flokkanna hafa lagt mikla vinnu í þessi mál og margir þeirra hafa í raun ekki stefnu í málefnum útlendinga.

Flokkar, eins og sá sem Ásgeir vill sjá verða til, eru hins vegar til víða í Evrópu - í Þýskalandi, Frakklandi, Bretlandi og Austurríki þar sem Jörg Haider hefur verið einna fremstur í flokki. Þessir flokkar byggja fylgi sitt á fullyrðingum á borð við þær að útlendingar steli vinnu frá heimamönnum, lifi á bótum, einangrist í ákveðnum hverfum og aðlagist ekki samfélaginu. Reyndar stangast fyrstu tvær fullyrðingarnar í rauninni á. En auk mikillar andstöðu við innflytjendur berjast þessir flokkar oft fyrir öðrum málefnum, eins og lágum sköttum og hertri löggæslu, dæmigerðum baráttumálum íhaldsflokka. Þeir eru því réttnefndir hægri-öfgaflokkar.

Ásgeir Hannes á sér ákveðna forsögu í opinberri umræðu hér á landi. Hann var á þingi sem varamaður Alberts Guðmundssonar fyrir Borgaraflokkinn í kringum 1990. Þá gat hann sér gott orð fyrir hin undarlegustu þingmál, s.s. að banna innflutning á fóstureyðingarpillum þar sem íslensku þjóðinni hefði ekki fjölgað eðlilega undanfarin ár eins og Múrinn hefur haldið til haga. Þá er hann einnig þekktur fyrir að hafa flutt eina stystu ræðu í sögu þingsins: Virðulegi forseti. Álverið rísi! Svo mörg voru þau orð. Það mætti kannski benda stjórnarandstöðunni á þessa nálgun í ræðumennsku á þinginu?

Þetta virðist hins vegar ekki vera í fyrsta sinn sem Ásgeir viðrar hugmyndir um slíkan stjórnmálaflokk.

Vonandi verður honum ekki meira ágengt núna en þá. Það er hins vegar umhugsunarefni að svo margir játi slíkum flokki fylgi sitt, sérstaklega meðal ungs fólks. Meðan eftirspurnin fyrir slíkum flokki er til staðar er alltaf hætta fyrir hendi á að hann verði stofnaður.