Skoðanaglaðir embættismenn

Það bárust í vikunni fréttir af þremur Hollendingum sem hafa tekið upp ákafa baráttu fyrir því að fá að halda úti flokk níðinga eins og það er kallað - en helsta baráttumál flokksins er að lögaldur til að stunda kynlíf verði lækkaður. Þetta hefur vakið athygli því stofnun flokksins kom inn á borð til hollenskra dómstóla, sem töldu að ekki ætti að banna flokk sem þennan. Þessi málstaður er auðvitað fáranlegur en sýnir hvernig kröfur um að banna óæskilegar hugmyndir geta nýst óprúttnum aðilum til að afla sér alþjóðlegrar athygli á vafasömum málstað.

En nóg um það. Það sem ég rak augun í á dögunum var stutt viðtal í Fréttablaðinu sem nefnist Sjónarhóll ef ég man rétt. Þar eru vel valdir aðilar spurðir álits á ýmsum málum og var einmitt spurt út í málefni þessa umrædda hollenska flokks. Þar varð fyrir valinu sem viðmælandi forstjóri Lýðheilsustöðvar, sem lét í ljós álit sitt á málinu og sagði m.a. að það væri alveg ljóst að niðurstaða hollenskra dómstóla væri ekki til þess fallin að vernda börn. En er það hlutverk forstjóra Lýðheilsustöðvar að hafa skoðun á svona málum í fjölmiðlum - máli sem kemur ekki einu sinni upp á Íslandi? Ef svo er, hvaða mál er þannig að hún ætti ekki að tjá sig um það?

Ég skal þó ekki segja, kannski leit forstjórinn ekki svo á að hún væri að svara þessum spurningum sem embættismaður, heldur bara sem álitsgjafi eða einstaklingur með skoðun á málinu, en í blaðinu er þetta haft sérstaklega eftir forstjóra stöðvarinnar.

Í hinum endanum eru nefnilega embættismenn sem taka hlutverk sitt svo hátíðlega að þeir segja helst ekkert við fjölmiðla. Starfsmenn Seðlabankans eru besta dæmið, helst leggja þeir á ef fjölmiðlar hringja.

Hvað er annars málið með sveitta hlutgervingu karllíkamans á forsíðu Moggans í dag?